Schouderinstabiliteit – Wat kan ik daar nog allemaal mee?

schouderinstabiliteit

19 op de 1000 mensen krijgen jaarlijks te maken met schouderklachten. Instabiliteit van dit gewricht wordt het meest gezien. 75% van de instabiliteitsklachten komen door trauma. De overige 25% wordt als niet traumatisch gecategoriseerd. Ik mag mij één van de vele mensen met schouderinstabiliteit noemen. Bij het horen van de term instabiliteit, denkt men vaak dat je daarna niks meer kan. Ondanks mijn blessure, kan ik toch alles doen wat ik wil. In deze blog lees je mijn eigen verhaal over schouderinstabiliteit en wat ik allemaal nog kan ondanks mijn blessure.

Anatomie

Het schoudergewricht heeft een hele grote mobiliteit, maar is hierdoor ook gevoelig voor instabiliteit. De rotator cuff zijn vier spieren op en onder het schouderblad die ervoor zorgen dat de kop van de schouder in het midden van de kom gehouden wordt tijdens het bewegen. Daarnaast hebben de grote borstspier en de vleugelspier (latissimus dorsi) invloed op de positie van de schouder.

Naast de spieren op het schouderblad, is het labrum verantwoordelijk voor stabiliteit. Dit is een randje van kraakbeen rond de kom, wat het oppervlak van de kom tot 50% vergroot.

Schoudertrauma

Instabiliteit van de schouder door trauma kan variëren van gewelddadige krachten die het gewricht zichtbaar ontwrichten tot subtielere krachten die leiden tot vervorming van de passieve structuren. Het uit de kom schieten van de schouder kan naar voren of naar achteren. Naar voren komt meestal door het uitstrekken van de arm, waarbij eerst een draaiende beweging in de schouder plaatsvindt voordat de klap komt. Het naar achteren uit de kom schieten van de schouder is vaak een gevolg van aanvallen, toevallen of elektrocutie. 

Mijn verhaal

In mijn geval ben ik in korte tijd, meerdere keren, op mijn ellebogen terechtgekomen. Hierbij krijgt het schoudergewricht steeds klappen, waardoor in mijn geval (waarschijnlijk) het labrum beschadigd is geraakt. Ik heb hier verder nooit onderzoek naar laten doen, omdat ik in eerste instantie weinig lichamelijke klachten ervaarde. 

Zodoende heb ik er een aantal jaar mee rondgelopen, voordat ik tijdens een cursus aan mijn schouder behandeld werd. Ik moest steun nemen op mijn armen op de behandeltafel en daarna werd mijn schouder behandeld. Na het behandelen werd er gevraagd weer op de tafel te steunen en werd er een hertest gedaan. Echter bij de hertest kwam het resultaat van de eerste test weer terug.

Bij navraag aan de cursusleider, die mij onderzocht, kreeg ik de vraag of ik bekend was met schouderinstabiliteit. Ik ontkende, maar gaf alleen aan dat ik eens gevallen was en dat mijn bicepspees uit zijn gootje was geweest en dat ik sindsdien weleens last van mijn schouder had. Ondanks mijn klachten, was ik gewoon aan het werk en deed ik aan kickboksen. Het sporten werd dan wel aangepast, zodat mijn schouder niet in een overbelasting kwam. Dat ging dus al jaren goed, maar ik besefte niet dat het zo ernstig was. Mijn schouder schoot namelijk bij het steunen iedere keer uit de kom. 

Mijn revalidatie

Ik kreeg een oefening die ik dagelijks moest doen. Vooraf moest ik de positie van mijn schouder controleren en goed zetten voor ik met deze training begon. Een ogenschijnlijk makkelijke oefening, maar deze viel mij toch wel heel zwaar. Na enkele maanden merkte ik dat mijn schouder steeds minder in positie hoefde te zetten voor de oefening. Vanwege mijn eigen achtergrond als fysiotherapeut, ben ik gaan zoeken naar schouderversterkende oefeningen en ben ik deze gaan uitvoeren. In de tussentijd heb ik gewoon mijn werk en kickbokstrainingen gedaan. Inmiddels ben ik zelfs overgestapt naar Jiu Jitsu, waarbij ik zelfs in schouderklemmen wordt gelegd. 

Wat kan ik nu met mijn schouderinstabiliteit?

Door consequent schouderversterkende oefeningen uit te voeren, merk ik dat de instabiliteit door de spieren opgevangen wordt. Wanneer ik door langere vakanties niet kan trainen, ervaar ik wel dat mijn schouder minder stabiel wordt. Hierdoor kies ik ervoor om tijdens de zomerstop oefeningen te doen die bij vechtsport passen. De arm met de blessure wordt tijdens de Jiu Jitsu iets eerder tot halt geroepen dan de gezonde schouder. Dit om te voorkomen dat ik een luxatie krijg, wat schade toe kan brengen aan het labrum. Mijn schouder zal altijd gevoeliger zijn voor het krijgen van blessures, maar ondanks deze blessure kan ik nog altijd doen wat ik leuk vind. 

Heb jij schouderklachten? Laat ernaar kijken door een specialist. Neem contact op voor een afspraak of advies bij schouderinstabiliteit.


Het middenrif onder de loep