In deze blog neem ik je mee naar een kruisbandletsel dat ik een aantal jaar geleden in de praktijk tegenkwam. Het gaat om een jonge dame van begin twintig, een fanatieke voetbalster. Tijdens een wedstrijd werd er ruig gespeeld, waardoor zij tot een val kwam. Echter, hoorde zij iets knappen tijdens die val. Ze had direct veel pijn en haar knie werd door de medische staf gekoeld. Haar knie was erg opgezet en belasten was minimaal mogelijk.
Korte beschrijving tot aan de eerste behandeling
De knie van de jonge dame voelde vanaf het moment dat de lichamelijke klachten ontstonden instabiel aan. Er was sprake van verminderde mogelijkheid tot strekken. Daarom trainde ze een tijdje niet mee, maar na enkele weken probeerde ze het weer – echter bleef de knie instabiel.
Bij het doktersbezoek werd er gesproken over collateraal bandletsel, de banden aan de binnen en buitenzijde van de knie. Het advies luidde om fysiotherapie ter versterking van de bovenbenen te doen. En zo kwam deze jonge dame bij mij terecht.
De eerste behandeling
Bij de eerste behandeling observeerde en luisterde ik naar het verhaal van de patiënte. Omdat er een diagnose was gesteld, richtte ik mijn onderzoek op de collaterale kniebanden. Echter bleek uit mijn test voor de collaterale banden dat er geen ruimte op de banden zat. Zat de huisarts dan fout? Of deed ik mijn test niet goed?
Omdat de patiënt instabiliteitsklachten en een knappend geluid had, richtte ik mijn onderzoek op de meniscus in plaats van de collaterale kniebanden. Uit deze testen kwam ook geen antwoord, dus ik deed verder onderzoek. Het enige wat ik mij nog kon bedenken, waren de kruisbanden. Echter waren de uitslagen niet duidelijk. Ik sprak wel mijn vermoeden uit dat ik dacht dat het een kruisbandletsel was. Toch zette ik de behandeling op spierversterking in. Ik gaf haar het advies om toch eens naar een sportarts of nogmaals naar de huisarts te gaan, voor verder onderzoek.
De ontwikkelingen na behandeling
Na een paar maanden spierversterking, probeerde de patiënte weer te trainen. Dit ging redelijk en gelijk dat weekend mocht ze een paar minuten van de wedstrijd spelen. Helaas pakte dit niet goed uit. Met wat ruiger spel kwam ze wederom tot val en opnieuw hoorde ze een knappend geluid. De knie werd weer dik en staan op het been was niet mogelijk.
Gelukkig werd er nu goed doorgepakt. Uit onderzoek bleek dat haar voorste kruisband gescheurd was. Ze konden zelfs op de MRI zien dat er sprake was van een eerdere scheur. De jonge dame werd binnen enkele weken na de inscheuring geopereerd. Omdat ik geen achtergrond heb in sport, verwees ik haar naar een andere therapeut. Zo heeft haar revalidatie elders plaatsgevonden. Ik heb gehoord dat ze inmiddels alweer een tijd aan het voetballen is.
Wat heb ik geleerd?
Tijdig terugverwijzen naar de huisarts was noodzakelijk voor verder onderzoek. Als de patiënte en ik betere terugkoppeling hadden gegeven aan de arts, had de tweede scheuring voorkomen kunnen worden. Uiteindelijk ben ik blij dat zij haar revalidatie voor de kruisbandletsel bij een sportfysiotherapeut heeft gedaan. Zij hebben meer inzicht in wat er moet gebeuren om op het voetbalveld terug te keren. Soms voelt het als falen dat je iemand niet verder kan helpen, maar in dit geval is het de juiste keuze geweest voor de patiënte.
Heb jij een blessure met een onbekende oorzaak? Laat je onderzoeken door een arts of therapeut. Neem contact op als je meer informatie over jou klachten wil hebben.